Чĕкеç баллади
Вĕçрĕ, вĕçрĕ чĕкеç аякран, аякран,
Сенкер Нил тинĕсе васкакан тăрăхран.
Вĕçрĕ вăл çумăрта, вĕçрĕ вал шăрăхра,
Ма тесен сар хĕвел ячĕ ăшă йыхрав.
Вăл асилчĕ каллех чĕвĕлти амăшне,
Ун ачаш кăмăлне, унăн чун савнăçне.
Йăвара çунатланнă чипер кунсене,
Сывлăша çупăрланă вĕçев çаврине.
Ак Сăр шывĕ умра, ялăн-ялăн йăмра,
Чăваш Ен, эс каллех ытарми ытамра.
Таврара — ешĕл сас, таврара — ĕçлĕ сас,
Сывă-и, сывă-и, чечекри Анаткас!
Вĕçсе çитрĕ чĕкеç — килĕ çуккă, ай-хай,
Кивĕ пӳрт тĕлĕнче халĕ пушă сарай.
Хăйпе хăй калаçан карчăк кайнă вилсе,
Ачисем ун çуртне сутса янă килсе.
Вулавçăсен шухăшĕ
Çĕнĕ комментари хуш
izachak1938 (2016-03-23 15:35:55):
Дальний путь был у ласточки малой такой,
Через горы и море, да Нил Голубой.
И летела в жару, пролетала дожди,
И зачем, ты спроси, - клик души впереди!
Вспоминала в пути она ласточку-мать,
Что птенцов своих очень любила ласкать.
Дни, как в теплом гнезде на крыло поднялась,
Да в полет…, будто воздух, обняв и кружась.
Вот, уже и Сура, здесь повсюду ветла,
Здесь сторонка чуваш, и мила и светла.
А вокруг тихий час, а вокруг Божий глас,
Здравствуй, здравствуй, встречай же, родной Анаткас!
Прилетела она – дом родной, мол, встречай!
Нет вот дома, увы, лишь какой-то сарай.
Нет хозяйки, старушки больной, померла;
Продан дом молодыми…, такие дела.
Владимир Николаев-Изачак