«Эп кĕтмен: ăшăтать е лăскать çил сада...»

Эп кĕтмен: ăшăтать е лăскать çил сада

Мĕн аван — тен, йăлтах пулса иртнĕ ĕнер.

Эсĕ вăйлă, эппин, тытса чар вăхăта!

Чĕмсĕрсен вăййинче — вăрахрах киленер.

Тунсăхсем, хурлăхсем ман миçе-ши тата,

Миçешне тиркесе, миçешне савмалла?..

Ĕмĕтри ĕмĕтсем килес çук ман пата,

Пурăнас-тăк — вĕсен ĕмĕтрех юлмалла.

Пĕтĕм вăрттăнлăх пурнăçшăн ăнсăртлăх-им?

Пĕтĕм вăрттăнлăх — сас черетленĕвĕнче...

Тытса чар вăхăта! Вăхăт чарăнчĕ... Чим!

Хушăран этеме те тăнлать-мĕн тĕнче.

Çĕнĕ комментари хуш