Электронлă вулавăш

Ватрухин киленсех телевизор курса выртатчĕ. Кĕтмен çĕртен ăна такам уринчен тĕкрĕ. Ун умĕнче çур çулхи ывăлĕ тăра парать. «Ара, тин кăна сăпкараччĕ вĕт-ха вăл!» — чутах кравать çинчен ӳкмерĕ арçын.

— Атте! Шыв илсе килсе пар-ха, ĕçес килет.

Хăйĕн урисене хăй туймасăр кухньăналла ыткăнчĕ Ватрухин. Ывăлĕ шыва чаплаттарса ĕçсе ячĕ те:

— Спаççипă! — терĕ. — Халĕ хамăн пӳлĕме каям-ха.

Ватрухин хăпăл-хапăл арăмĕ патне вăшлатрĕ.

— Оля! Унта... Унта... Пирĕн Андрюша!..

Хăраса ӳкнĕ Оля ывăлĕн пӳлĕмне ыткăнса кĕчĕ. Пĕчĕк Андрей урайĕнче плюш упа çурине енчен енне çавăркаласа ларать.

— Анне, вăл чĕрĕ мар вĕт? Эппин, мĕншĕн чĕрĕ пек йынăшать-ха вăл?

Амăшĕ урайне лак ларать.

— Эсир мĕскер? — кӳренет Андрюша. — Чĕнмесĕр çӳресе йăлăхрăм эпĕ! Никампа калаçма çук.

— Вăт ку тĕлĕнтермĕш! — аран аран çăварне уçрĕ Оля.

— Феномен! Çук-çук! Мĕнле калатчĕç-ха? Э-э-э... вундеркинд, вăт, — килĕшрĕ арăмĕпе Ватрухин.

— Халь мĕн тăвăпăр ĕнтĕ, — ыйтрĕ Оля упăшкинчен.

— Шкула вырнаçтарăпăр... Ятарлă шкула. Тен, вăл математик? Андрюш кала-ха, ик хут иккĕ миçе пулать?

Ывăлĕ ашшĕ çине мăнаçлăн пăхса илет.

— Паллă ĕнтĕ, тăваттă.

— Вăт! — савăнчĕ Ватрухин.

— Тен, вăл музыканта вĕренесшĕн? — иккĕленчĕ Оля.

Вĕсен хушшинче тавлашу пуçланчĕ: «Ăçта вырнаçтарсан лайăхрах-ши ачана?»

Андрюша ашшĕ-амăшĕ ăна ачалăхран вăхăт çитмесĕрех уйăрасшăн пулнине çийĕнчех сисрĕ. Куç харшисене пĕрчĕ те çапла пĕлтерчĕ:

— Атте, анне! Ан та ĕмĕтленĕр! Ĕç тухмĕ сирĕн!

— Мĕншĕн? — харăсах ыйтрĕç ашшĕпе амăшĕ.

— Мĕншĕн тесен эпĕ питĕ пĕчĕк-ха.

Вăл урайне ларчĕ те ун айĕнче пĕчĕк кӳленчĕк пулса юлчĕ. Йĕпеннĕ Андрюша йĕрсе ячĕ, çак самантран вăраххăн ӳсме тытăнчĕ...