«Эп вĕçĕп...»

Марина Карягина | Сăвă | 388


Эп вĕçĕп. Вĕçĕп те аманăп.

Ахăлтатса кулать пек вилĕм.

Пулман та, çук та пек, пĕр авăк

Сывлаймиех выртассăм килĕ.

 

Ултавăма суйни кăна ку.

Веçех — вĕçевĕм тĕрĕслевĕ.

Таçтан ман иртнĕ савăк, ахăр,

Ахрăмланса килет çил евĕр.

 

Кулас килет те — куллăм тарнă,

Пуш сассăм çеç пуласшăн кулă.

Сана мĕн чухлĕ ăнлантарнă:

Ӳксессĕн те — чĕп-чĕрĕ юлăп,

Вилсен — çĕр мар, эп тинĕс пулăп.

add comment Çĕнĕ комментари хуш


Ят:
Хăвăр шухăша çырса пĕлтерĕр:

Ă ă Ĕ ĕ Ç ç Ÿ ÿ Ӳ ӳ « ... » —
Хаклав:
Шухăшĕ:
Чĕлхе илемлĕхĕ:
Содержанийĕ:

Шухăшсем