Электронлă вулавăш

Хĕвел кăвар пек.

Шăрăх, пăчă.

Сад çийĕн вĕçсĕр хĕвĕшсе,

Вылять çеç пăнчă хыççăн пăнчă,

Кам тырă сăвăрать хĕрсе?

Кил картишне чупса кĕретĕп

Ача-пăча ушкăнĕнчен.

Атте ăшталанса çӳрет тек,

Хурт уйăрать.

Ав мĕн иккен.

Тарса ан кайтăрччĕ,

Тытасчĕ!

Атте хуллен шăпăрпалан

Шыв сирпĕтет.

Хуртсем туяççĕ:

Ăш çумăр килнĕ пек çапла.

Хуртсем, хуртсем...

Эх! явăнаççĕ

Вĕç-хĕрсĕр ирĕк сывлăшра,

Каяс килмест тăван çуртран,

Мĕн тăвăн —

Вăхăт! —

Уйрăлаççĕ,

Йăмра çине пуçтарăнаççĕ,

Турачĕ усăнсах пырать.

Атте мана пурак тыттарчĕ,

Типтерлĕ сетка пуçăмра.

Атте кĕç турата силлет те —

Хуртсем ӳкеççĕ пурака.

Эп — шĕпĕн — чĕтресе илетĕп:

Самай вăл маншăн йывăр-ха...

Хурт пуракне пырса итлетĕп —

Тăнлатăп «тĕттĕм путвала».

Тин сунă сĕт сĕрĕлтетет пек,

Йӳçет пек кăрчама çапла.

Каç пуличчен, хуртсем,

Шăп ларăр!

Тӳлеккĕн пытăр калаçу.

Çĕн вĕллене вара яратпăр

Çурт хатĕр,

Хатĕр çĕнĕ çурт!