Кирпичики некаленые, словечики неядреные
Вспоминаешь ли — в большом городе
Обучались мы в одном вузе-то,
Был профессор там черноглазенький,
На носу носил очки светлые.
Как бывалоче, семинарии
Проводили мы очень милые.
Держал ручки он по карманчикам.
Так вопросики задаваючи,
Подходил-то он весьма ласково:
— Как вы смотрите, что вы скажете
По возникшему по вопросику.
Часто страху-то задавал же он,
Деканатом раз напугал он нас.
Педагогику наизнаночку
Не найдешь теперь в школе трудовой.
А кирпичики — некаленые,
А студентики — немудреные.
Шухăшсем
Пĕрремĕш йĕркесенченех паллă пулчĕ калав...
Мĕнле вуламан - вуланă паллах тахçанах ....
Ну, калаçаканни Хусанкай темĕпĕр...
Ку сăвăра Хусанкай арçынпа мар, хĕрарăм...
Чăвашсем Матĕрне мар, Маттĕрне теççĕ тем...
Кунта та чăваш чĕлхи пиркиех щухăшлать Ç...
кенеке интересле ,малалла вулас килет
Литлаххан тени çыравçăсен пĕрлĕхне пĕлте...
Курак курака аякранах сас парать
Ехрим Иванĕ миçемĕш çулта çуралнă?