— Ывăлăм, кил-ха, сан валли ятарласа кучченеç туянтăм, — терĕ хăнана килнĕ асламăшĕ мăнукне канфетпа сăйласа. Хĕпĕртенĕ ача тăрăст-тăрăст! сикет.
— Кур-ха, асаннӳ сана мĕнле юратать! — тет амăшĕ. — Матвей, мĕн каламаллаччĕ-ха?
— Тавтапуç!
Канфетсене çавăркаласа пăхать ача. Канфет хучĕ çине ытла та илемлĕ кайăксем ӳкернĕ. Çуначĕсене сарнă, халь-халь вĕçсе каяс пек. Ячĕ те хăй евĕрлĕ: «Птица дивная» — «Тĕлĕнмелле кайăк». Арçын ачан сăнĕ тĕксĕмленет. Унччен та пулмасть, канфетсене сĕтел çине пырса хурать.
— Матвей, мĕн пулчĕ? — ывăлне куçран тинкерет амăшĕ.
— Нимĕн те.
— Пĕчĕкскерĕм, — юратнă мăнукне пуçран шăлать асламăшĕ. — Сана эпĕ илсе килнĕ кучченеç килĕшмерĕ-и? Çисе пăхсам ĕнтĕ тĕлĕнтермĕш кайăка! Вăл питĕ тутлă.
Матвей çав-çавах пуçне пăрать.
— Тутлă пуль те...
— Апла мĕншĕн тиркетĕн-ха, ывăлăм?
— Асанне, — терĕ ача пăшăрханса. — Эпĕ кайăксене питĕ-питĕ шеллетĕп.