Пĕррехинче анне мана лавккана кайма хушрĕ. Унта çитрĕм те Хĕл Мучие курах кайрăм. Вăл тем те пĕр илсе тултарнă. Пăртак канхвет илтĕм те килелле çул тытрăм. Пăхатăп, Хĕл Мучи те ман хыççăн утать. Ун çине пăхсан тĕлĕннипе куçсем чарăлсах кайрĕç, çипуçĕ епле илемлĕ, лаши-урхамахĕ, çунийĕ! Вăл мана, «Лар! — терĕ, — айта ман пата хăнана!»
Пăртак шухăшланă хыççăн, лартăм. Хирсем, уйсем, вăрмансем витĕр вĕçтертĕмĕр кăна, Хĕл Мучи керменĕ патне çитрĕмĕр. Юр Пикепе Хĕл Мучи мана ăшă чейпе, канехвет-премĕкпе хăналарĕç.
— Санăн вăрманти чĕр чунсемпе тĕл пулас килет-и? — ыйтать манран Хĕл Мучи.
— Хаваспах, — хĕпĕртерĕм эпĕ.
Хăй туйине илчĕ, хутаçне те манса хăвармарĕ, вăрманалла çул тытрĕ. Эпĕ те унран юлмарăм. Кĕçех пĕр уçланкăна çитрĕмĕр. Кунта тĕрлĕ чĕр чун пухăннă.
— Ну, паллаштарăр мана хăвăр пултарулăхăрпа, — хушрĕ Хĕл Мучи.
Тилĕ ташла пуçларĕ, кашкăр сăвă каларĕ, пакша мана култарчĕ, куян юрă юрларĕ... Хĕл Мучи пурне те парне пачĕ, мана та манса хăвармарĕ. Тин çеç киле таврăнма пуçтарăннăччĕ, «Галя, тăма вăхăт», — тенипе вăрантăм. Пĕтĕмпех тĕлĕкре пулнă иккен. Çапах та эпĕ кулянмарăм, чăн-чăн Хĕл Мучи патĕнче хăнара пултăм-çке!