Эпĕ — лантăш, Машăсен пахчинче шăтса тухрăм.
Пĕр ирхине Маша пахчана тухрĕ, мана курсан вăл питĕ хĕпĕртерĕ. Ĕçчен те ырă кăмăллă хĕр ача ман пата кашни кунах килме пуçларĕ, шăварчĕ, çумларĕ, хĕвел ансан, «Ырă тĕлĕксем кур», — тесе алă сулса хăварчĕ.
Машăна кура ытти ӳсен-тăрансем те ман тавра пухăна пуçларĕç, улмуççи, груша, слива, чие тĕммисем... Манпа юнашарах çĕр çырли çитĕнет. Вăл та Машăна кĕтет, ăна юратать.
Пĕррехинче пахчана ĕне тухса кайрĕ. Вăл мана çисе ярасшăнччĕ. Юрать-ха Маша часрах чупса çитрĕ те ăна хăваласа ячĕ.
— Тавтапуç сана, Маша! Телейлĕ пул! Ӳсен-тăрансене малашне те юрат, упра! — тесе эпĕ хĕрачана савăнтарас шутпа пĕчĕк шăнкăрав евĕрлĕ шурă чечексем çуртăм.