Пĕр сăвăç кăкăрне çапатчĕ:
— Эпĕ — лирик!
Ман çепĕç чĕлхере нихçан та пулмĕ кирĕк.
Çакна илтсен хăр-хар! сас пачĕ те çывхарчĕ
пĕр критик ун патне. Мулкач пекех леш тарчĕ.
Çырулăх хирĕнче çӳрет халь çăткăн кашкăр,
çыравçăсен çемйи çухалчĕ чăштăр-чаштăр.
— Мĕн кирлĕ-ши ăна?
Хăшсем калаççĕ:
— Сурăх!
Ăна, какай пулсан, тата мĕн кирлĕ урăх?
— Тăван çырулăха хаклать вăл хырăмпа çеç, —
тесе халь авторсем унта-кунта чупаççĕ.
Чĕнет инçе-инçе пире тăван çырулăх,
пĕрех, çунатсăр ăс, ун тĕнчине ан çулăх.
Çырулăх ачисем çĕн сукмаксем хываççĕ,
чĕлхемĕр илемне хастар йышпа упраççĕ.