Мулкач çемйинче ултă çура пулнă. Ашшĕпе амăшĕ пĕррехинче пасара кайнă.
Пасартан таврăннă чух вĕсен умне кашкăр сиксе тухнă, «Эпĕ сире çисе яратăп!» — мĕкĕрнĕ вăл. Анчах куянсем ăна улталама шутланă.
— Ах, хисеплĕ кашкăр! Пирĕн ыйтăва татса пар-ха, — тенĕ вĕсем.
— Тархасшăн! Анчах кайран тӳрех сире çисе яратăп! — сас хăпартнă кашаман.
— Ĕнер эпир пысăк аш татăкĕ тупрăмăр, — тенĕ мулкачсем, — анчах ăна ниепле те пĕр тан пайлаймастпăр. Пĕр татăкĕ пысăкрах тухать пек. Эсĕ пире çав какая пайласа параймăн-ши?
— Хаваспах, — килĕшнĕ кашкăрĕ. Вăл куянсене çеç мар, аш татăкне те çисе ярасшăн пулнă.
«Кĕске хӳресем» ăна çул кăтартса пынă. Кĕçех вĕсем киле çитнĕ.
— Эсĕ пирĕн пӳрте кĕрейместĕн вĕт, аш татăкне хамăрах илсе тухатпăр, — тенĕ те чее куянсем пӳрте кĕрсе çурисемпе пĕрле вăрттăн кĕтесе пытаннă.
Кашкăр вара кĕтсе ларсан-ларсан хăйне улталанине ăнланнă та мулкачсене вăрçса килелле утнă.